Mekke döneminde nâzil olmuştur. 165 âyettir. En‘âm, kurbanlık hayvan cinsleri anlamına gelir. Sûre, adını Araplar’ın bu hayvanlara karşı yanlış inanç ve geleneklerinin kınandığı ayetlerde anlatılanlardan almaktadır.
Peygamberlik delillerini anlatan ayetlerin varlığı nedeniyle delil, belge anlamında “hüccet” diyenler de olmuştur.
Mekke döneminin sonlarında 10. ve 11. yıllarda tek seferde inmiştir.
En’âm Sûresi, Fâtiha sûresinde yer alan “âlemlerin Rabbi” ifadesinin geniş bir şekilde açıklamasıdır da denilebilir.
İlk ayetinde hamd ve tevhid hakikatini anlatarak başlar:
“Hamdolsun, gökleri ve yeri yaratan, karanlıkları ve aydınlığı var eden Allah’a.“
Sûrenin asıl konusu, yaratıcının isbâtı ve tevhidin delillerini ortaya koymaktır. Tevhidin bütün delilleri bu sûrede yer almaktadır.
Ve sûre boyunca geçmiş kavimler ibret gösterilir. Hz İbrahim’in ailesi ve kavmiyle yaşadığı tevhid mücadelesi anlatılır.
Tevhid hassasiyetinin anlatıldığı bir ayetinde şöyle der:
De ki: “Benim namazım, (hac, umre, diğer) ibadetlerim, hayatım ve ölümüm âlemlerin Rabbi Allah içindir.”
En'âm Sûresi okuyuş örnekleri:
Maher Al Muaiqly
Salah Bukhatir