Peygamber Efendimizin Rüyası, İbadetlerin Ahirette Önemi, Ahiret Hayatı, Nafile Namaz, Hutbe, Cuma Namazı

el-Hamdülillâhi rabbi’l-âlemin ve’l-âkibetü li’l-muttakîn es-salâtu ve’s-selâmu alâ seyyidinâ Muhammedin ve âlihî ve sahbihî ecmaîn. İ’lemû eyyühe’l-ihvân enne efdale’l-kitâbi kitâbullâh ve enne efdale’l-hedyi hedyu Muhammedin sallallahu teâlâ aleyhi ve sellem ve şerre’l-umûri muhdesâtuhâ ve külle muhdesin bid’ah ve külle bid’atin dalâleh ve külle dalâletin fi’n-nâr ve bi’s-senedil muttasili ile’n-nebiyyi sallallahu aleyhi ve selleme ennehû kâl:

İnnî raeytü’l-bârihate aceben… ilâ âhiri’l-hadîs.

Uzun bir hadisdir. Resûl-i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem rüya olaraktan kendisine gösterilmiş. Bu akşam çok acayip bir şey yani taaccüp edilecek bir şey gördüm diyor. Raeytü şey’en acîben.

Raeytü racülen min ümmetî kadi’h-teveşethü melâiketün. Baktım bir adam ki onu azap melekleri ihata etmişler, çevirmişler o adamı.

Fe-câehû vudûuhû fe’s-tenkazehû min zâlike. Onun abdesti geldi onu meleklerin elinden kurtardı. Ben bunu Müslüman olarak biliyorum. Bu daima abdesti alıp gezerdi. Bırakın bunu dedi. Bıraktılar.

Ve raeytü racülen min ümmetî kad busıta aleyhi azâbü’l-kabri. Baktım ki bir adama da azabı kabir çektiriyorlar. Fe-câethu salâtuhû fe’s-tenkazethû min zâlike. Derken namazı geldi. Bırakın onu dedi. Bu namaz kılıyordu. Bu beş vakit namazını kılıyordu. Biz bunun şahidiyiz. Bırakın bunu dediler. O da oradan kurtardı.

Ve raeytü racülen min ümmetî kadi’h-teveşethü şeyâtînü. Bir adamı da gördüm ki şeytanlar çevirmiş onu. Her tarafına ihata etmişler. Fe-câehû zikrullâhi fe-hallasahû minhüm. Bunun Allah'a zikri imdada yetişti ve onu şeytanların elinden kurtardı.

Peygamberlerin rüyaları da vahiydir.

Ve raeytü racülen min ümmetî yelhesü ataşen. Baktım, bir ümmetimin birisi çok susamış, yanmış. Dili böyle uzamış, nefes darlığında. Derken; fe-câehû sıyâmu ramadâne fe-sekâ. Onun Ramazan’ı geldi, ramazan orucu onu suladı. O suyuyla da o susuzluktan, yangınlıktan kurtuldu.

Ve raeytü racülen min ümmetî min beyni yedeyhi zulmetün ve min halfihî zulmetün ve min yemînihî zulmetün ve min şimâlihî zulmetün ve min fevkıhî zulmetün ve min tahtihî zulmetün. Bir de adamı gördüm ki ümmetimden, yanlarından ve altından yani her taraftan o zulmet istila etmiş, zulmet kaplamış, karanlıklar kaplamış. Derken; fe-câethu haccetühû ve umratühû fe’s-tahracâhu mine’z-zulmeti. Bunun hac ve umresi geldi. Hac yapmış, umre de yapmış o zat. O geldi ve o ikisi bunu o zulmetten kurtardılar.

Ve raeytü racülen min ümmetî. Bir ümmetinden bir kişiyi daha gördüm ki. Câehû melekü’l-mevti li-yakbida ruhâhû fe-câehû birruhû bi-vâlideyhi fe-raddehû anhu. Efendimiz Hazretleri bir adamı daha gördüm ki diyor, ona, onun ruhunu gasp etmek için melekü’l-mevt geldi. Fakat onun anasına, babasına ihsanını çok idi de, bu ihsanından dolayı ömrü ziyade edilmişti. Ondan dolayı oradan da kurtarıldı.

Ve raeytü racülen min ümmetî yükellimü’l-mü’minîne ve lâ yükellimûnehû fe-câethu sılatü’r-rahimi fe-kâlet inne hâzâ kâne vâsılen li-rahimihî fe-kellemehüm ve kellemûhü ve sâra me’ahüm. Bir kişi de gördüm ki konuşamıyor âhiret gününde. Dili tutmuş, konuşmaktan mahrum. Müminler ona söylüyorlar, fakat o cevap veremiyor, söyleyemiyor. Derken sıla-i rahimi geldi ve dedi ki, ben onun sıla-ı rahim yaptığı bir şeyim. O akraba u taallukatını ziyaret eder, sıla eder, onların hatırlarını sorar. Onlara yapılacak iyilikleri, yardımları yapardı dediler. O demesi üzerine birbirleriyle görüşme, konuşma imkânı verildi kendisine. Ve sâra me’ahüm. Ve o da onlarla beraber oldu.

Ve raeytü racülen min ümmetî ye’ti’n-nebiyyîne ve hüm hılakun hılakun. Ümmetimden bir adamı daha gördüm, peygamberlerinin yanına gelmiş, onlar halka halk oturtmuşlar. Küllemâ merra alâ halkatin turide. Her geldikçe onu kovuyorlar halkadan dışarıya. Derken, fe-câehû iğtisâlühû mine’l-cenâbeti fe-ehaze bi-yedihî fe-eclesehû ilâ cenbî. Onun guslü geldi. Gusül ediyor yani guslümüz geldi. Onu elinden tuttu ve benim yanıma oturtturdu.

Ve raeytü racülen min ümmetî yettekî vehece’n-nâri bi-yedeyhi an vechihî fe-câethü sadakatühû fe-sârat zıllen alâ ra’sihî ve sitran an vechihî. Bir adam da baktım ki ateşten kendini sakınmaya çalışıyor. Nârın şiddeti, ateşin şiddeti fazla ondan kendisini [korumaya çalışıyor]. Biz yelpazeleniyoruz ya, o da eliyle kendi kendini ateşten, hararetten korumaya çalışıyor yüzüne. Derken sadakası geldi, yaptığı sadakalar. Ve onun başı üzerinde gölgelenerek ve onu ateşten muhafaza ederek gölgelendirerek onu o şiddetten de kurtardı.

[Ve raeytü racülen min ümmetî.] Bir adamı daha gördüm ki, câethü zebâniyetü’l-azâbi. Azap melekleri gelmişler o adama. Fe-câehû emruhû bi’l-ma’rûfi ve nehyühû ani’l-münkeri fe’s-tenkazehû min zâlike. Bu adam, zebani meleklerinin onu yakalamaları sırasında, derken unun emr-i mâruf ve nehy-i ani’l-mükeri geldi. Yani o emr-i mâruf yapıyormuş. Yapmayın bu fenalıkları, yapın bu iyilikleri diye herkese söylermiş. Bu söylemeye emr-i mâruf diyorlar. Bu emr-i marufu gelmiş ve onu o zebanilerin elinden kurtarmış.

[Ve raeytü racülen min ümmetî hevê fi’n-nâri.] Bir adamı daha gördüm ki bu da cehenneme atılıyor. Derken, fe-câethû dümû’uhü’l-lâtî beke bi-hâ fi’d-dünyâ min haşyetillâhi. Bu adamın Allah korkusundan ağlamalarından dolayı, akan gözlerinin yaşları geldi, onu cehenneme atılırken kurtardı. Fe-ehracethü mine’n-nâri. Oradan çıkardı.

Ve raeytü racülen min ümmetî kad hevet sahîfetühû ilâ şimâlihî fe-câehû havfühî minellâhi fe-ehaze sahîfetühû fe-ce’alehâ fî yemînihî.

Huzur-u Rabbi’l-âlemînde kitaplarımız verilecek elimize. Kimimizin sağdan, kimimizin soldan. İyilerinki sağdan verilecek, kötülerinki soldan verilecek. Bu adamın kitabı da sol tarafından verilmiş. Verilince, fe-câehû havfühî minellâhi. Fakat o kimsenin Allah'tan korkusu fazla olduğu için, o korku, Allah'tan o korku geliyor orada onun sahifesini solundan kaldırıp sağına indiriyor. O da bu sebeple kurtuluyor.

Ve raeytü racülen min ümmetî kad haffe mîzânühû. Ümmetimden baktım birisi yine tartılıyor amelleri.

Hepimizin ameli de tartılacak. Men sekulet mevâzînühû.  Kimin mizana ağır gelirse, sevabı ağır gelirse kurtaracak. Kiminki gelmezse o [kurtulamayacak]. Onun için yani bir insanın yüzde yüz temiz olması zor, mümkün değildir o. Peygamberler müstesna. İnsan daima eksikli bir mahluktur. Orada [ameller] tartılacak. Çok gelen adam, sevabı çok gelen kurtulacak. Kusuru da varsa da o da inşallah affa uğrayacak demektir orada.

Burada bu adamın mizanı hafif gelmiş. Fe-câehû efrâtühû fe-sekkalû mîzânehû. Efrâd, âhirete göçen çocukları. büluğa ermeden [ölen] körpe çocuklar, sabi çocuklar. Doğmuş, ölmüş. Bunlar gelecekler mizanını ağırlattıracaklar. O saatte de o da kurtulacak.

Yani ufak çocukların ölümü de biraz acı olur ama ona da sabır böyle mükâfatlanmaya vesile olur.

[Ve raeytü racülen min ümmetî.] Bir adam daha gördüm ki. Alâ şefîri cehennem. Cehennemin böyle kıyısına gelmiş hemen düşecek. Fe-câehû vecelühû minellâhi azze ve celle fe’s-tenkazehû min zâlike. Onun Allahu Teâlâ'ya olan tazimi, hürmeti, saygısı gelerekten bunu oradan kurtardı.

Ve raeytü racülen min ümmetî yer’adü ke-mâ ter’adü’s-se’afetü fe-câehû husnü zannihî billâhi fe-sekkene ri’detehû. Bir adam baktım ki böyle tirim tirim titriyor. Bu adamın böyle titremesine karşı, Cenâb-ı Hakk'a da, Allah gafurdur, rahimdir diyerekten bir hüsn ü zannı varmış bu adamın. O hüsn ü zannı gelerekten bu adamın titremesini teskin etmiş ki kurtarmış demektir.

Ve raeytü racülen min ümmetî yezhafü ale’s-sırâti merraten ve yahbû merraten ve yete’allaku merraten. Şimdi sırat köprüsünden geçiyor. Geçerken bazen yürüyerek geçiyor, bazen emekleyerek geçiyor, bazen kalkıyor, bazen zor bir durumlar. Bu sırada, fe-câethü salâtühû aleyye. O zaman bana yaptığı salât u selâmlar onun imdadına erişti. Bana yaptığı Allahümme salli alâ Muhammedin ve alâ âli Muhammed… diyerek yaptığımız salât u selâmlar onun imdadına yetişti. Fe-ehazet bi-yedihî fe-ekâmethü ala’s-sırâti hattâ câze. Onun elinden tuttu ve ayağı kaldırdı ve sırat köprüsü üzerinden onu geçirdi.

Ve raeytü racülen min ümmetî intehâ ilâ ebvâbi’l-cenneti. Sıratı geçti şimdi, cennet kapısına vardı. Fe-ğulligati’l-ebvâbi dûnehû. Cennet kapıları kapalı. Fe-câethü şehâdetü en lâ ilâhe illallâhu. O zaman kelime-i şehadeti imdada erişerekten, fe-ehazet bi-yedihî. Elinden tuttu. Fe-edhalethü’l-cennete. Cennete onu koydu bu şehadeti.

Bunlar işte birer vesiledir insanların kurtuluşuna. Onun için insanlar hangi ibadeti yaparlarsa yapsınlar hepsinden birer parça yapılmak lazım. Bunlar inşallah yarın dünyada da faydası vardır. Öldükten sonra da ahirette de her birinizin imdadınıza yetişerekten, bizi o günün korkularından inşallah kurtulmamıza vesile olacaklardır. Yeter ki Cenâb-ı Hak bunları bize lütf u ihsan buyursun.

İn salleyte’d-duhâ rek’ateyni lem tükteb mine’l-ğâfilîne.

Şimdi bizim nafile olarak namazlarımız vardır. Bu nafilenin namazları sakın yabana atayım demeyin. Bunlar âdâb-ı İslâmiye'den, Resûlullah'ın bize tavsiye ettiği ibadetlerdir ki her birisi bizim için birer kurbiyete vesiledir. Cenâb-ı Hakk'ın rızasını tahsile veya Cenâb-ı Hakk'a yakınlığımıza, kurbiyete birer vesiledir bunlar. İşrâk namazı sabahleyin kılarız. İşrâk namazına kadar ibadetle meşgul oluruz. İşrâk namazını da kılarsak, bir mükâfat bir hacılık sevabı. Hiç eksiksiz.

Bir hacılık sevabını hiç eksiksiz olarak veriyor.

Neden?

Bu kulum diyor, bak şurada yarım saatinin feda etti bana. Benim Şân-ı ulûhiyetime yakışan da bu kuluma büyük bir mükafat vermek.

Nedir?

Bir hac sevabı.

Hac sevabı nedir?

Hiçbir günahı kalmaz hacının hacı yaptığı vakitte. Binaenaleyh bütün günahlardan tertemiz olur camiden çıkarken. Fazl-ı ilâhî geniş.

Bu sabah namazının iki rekât işrâkında. Şimdi Duhâ diyerekten de, sabah namazından sonra mesela öğlene kadar olan zamanın arasındaki bir namaz. Bu Duhâ namazını da en aşağı iki rekât kılarsan. Lem tükteb mine’l-ğâfilîne. O gün hepimizin künyesi yazılıyor, yani yaptığı işler yazılıyor. Not veriyorlar bize.

Bugün bu gafillerden değildir.

Niçin?

İki rekât Duhâ namazını kıldı.

Ve in salleytehâ erba’an. Eğer bunu dört rekât kılarsan. Kütibet mine’l-muhsinîne. O zaman muhsinlerin arasını yazarlar o adamı.

Kütibet mine’l-muhsinîne. İhsan sahibi. Hayra şurayı buraya bugün bin lira para vermiş. Ihsan sahibidir. Bu da demek bu ihsan sahiplerinin arasına girmiştir o kıldığı dört rekât ile.

Ve in salleytehâ sitten. Eğer bu namazı altı rekât kılarsa. Kütibet mine’l-kânitîne. Bu o zaman kânitîn yani daima ibadette olan mukîn sahibi olan mutî kimselerden yazılır. Bu mutîdir diyerekten.

Ve in salleytehâ semâniyen. Eğer bunu sekiz kılarsan ki Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem sekizden aşağı bırakmamıştır. Kütübet mine’l-fâizîne. O gün deftere fâizîn, kurtulanlardan olaraktan geçirilir.

Ve in salleytehâ aşran. On kılabilirseniz bugün. Lem yükteb zâlike’l-yevme zenbün. O gün sizin defterinize günah yazılmaz.

Sizin eğer bir günah işlemiş olsanız, işletmez yani. Bu kıldığınız namaz dolayısıyla günah yazılmaz demek, sizi Cenâb-ı Hak o gün günah nasip etmez. O gün ne kadar günah işlemek isteseniz de önünüze maniler çıkar bu günahı işlemezsiniz.

İşletmez Allah.

Niçin?

O gün kıldığınız on rekâtın hürmetine.

Ve in salleytehâ sintey aşrate rek’aten. Ve eğer on iki rekat kılabilirseniz, ki tamıdır bu. O zaman, benallahu le-ke beyten fi’l-cenneti. O gün Cenâb-ı Hak ve cennette bir beyt, bir köşk, bir saray yapar verir ki bu filan adamın kıldığı namaza mükâfatan onundur der.

Her gün böyle köşklerin çoğalır durur. Çünkü demek ki bana bir köşk yeter diyerekten. Allahu Teâlâ  bir kişiye orada bu dünya kadar yer verecek. Cennet çok vâsî bir yer. Bu kadar dar bir yer değil ki. Çok vâsî olduğu için köşklerin, ağaçların çokluğu, buradaki çektiğin tesbihlerle orada ağaçların çok olacak.

Kuru yere gitsen ne yapacaksın? Kuru yerde bir şey olmaz ki. Eğer burada cennete girsen de kurak bir arazi. Oradaki köşkler ve güzel bahçeler burada yapılan ibadetler, tesbihler sayesinde olacak. Onun için ibadeti, tesbihi çok olanlar [güzel yerlere sahip olacaklar.]

Çok güzel yerler varmış boğazda. Ne güzel manzaraları var. Çok güzel, hoş manzaraları var. Cami de yüksek bir tepede. Cennettepe, bütün boğazın manzarası ayak altında. Ha dedim, buradan bir yer olsa da verseler de burada otursak. Adamın gönlü açılacak bir yer, çok hoş böyle.

E insan mezarda niçin sıkılacak?

Çünkü mezarda göreceğin topraktan başka bir yer yok. Burada evler de mesela ne kadar ferah olsa insan o kadar rahat eder. Manzaralı yerler, güzel yer de insanların da gönlünün açılmasına sebep oluyor. Bazı büyüklerimiz bilakis karanlık yerleri ihtiyar etmişler. Kimsenin olmadığı yerleri ihtiyar etmişler. Oralarda çilelere girmişler, nefislerinin ıslahı için, senelerce içeride kalmayı tercih etmişler. Bazıları da bizim Bursa'da mesela hep tepeler evliyalarla doludur. Hep sırayla evliyalardır. Bunlar da hep yüksek yerlere çıkmışlar. Alimlerimiz de öyle. Alimler de çıkmışlar, buralarda eserler yazmışlar. Aşağı inince bu eseri nasıl yazdık diye kendileri de hayrete düşmüş. Çünkü genişledikçe manzaralar inkişaf ediyor. İnsanın fikri de genişliyor, dini de genişliyor. Yazacağı şeyleri güzel yazıyor. Fakat karanlık odalarda, kapalı yerlerde insanın gönlü de kapanıyor. Yazacağı şeyler de gayet basit oluyor insanların.

Allah cümlemizi affetsin.

Şimdi bu gönül açılmasının işlerinden birisiyse bu on iki rekât namaza devam. İki rekât gafillerden kurtulmaya vesile olur. Ha sonra bu namaz bir idman değildir, bir yatış kalkıştan ibaret değildir. Bunda bir maneviyat vardır. İnsan bu maneviyata kendini birdenbire veremez. Kolay bir şey değildir o. Tedrici, mesela okumalar da öyle değil mi? İlk mektepten başlıyorsun, Elif'i gösteriyorlar adama, sonra sonra derken, eh, bütün ilimleri öğreninceye kadar birçok merhaleler atlatıyor. İbadet de böyledir. Birdenbire insan maneviyata geçemez. Ya? O tedrici sûretle Allah'a kendini verme verme. E on iki, on iki, on iki rekât kılıyorsun, geceleri kalkıp kılıyorsun, Cenâb-ı Hak gönüle açma imkanlarını verir. Verdi miydi ondan sonra bahtiyarsın işte. Yoksa dünyanın bu daracık çerçevesi içerisinde, gürültünün arasında bunalır, ayrılır gider.

Allah cümlemizi affetsin de kendi emirlerine, peygamberlerimizin emirlerine ve sünen-i seniyyeye, âdâb-ı İslâmiye’ye son derece ait olma şeref ve devletine cümlemizi nail etsin.

Kardeşlerimiz [Cuma günü] namaza geliyorlarken lâletayn camiye de geliveriyor. Halbuki o gün bayramımızdır. Bayramımız olmak dolayısıyla gayet güzel evde guslünü yapalım, kirlerini gidermeli, sabunlanmalı, yıkanmalı, kokulanmalı, temiz esbabını da giymeli. Yani yani temiz esbabıyla beraber bir de bayrama çıkarak onu giymeli, namaza gelmeli. Bahusus namazda hutbe aynı namazdır. Hutbe aynı namazdır. İki rekât namaz kılıyoruz. İki rekâtı da onun hutbede halloluyor. Hutbe aynı namazdır. Namazda nasıl duruluyorsa orada da öyle durmak lazım. Onun için hutbeler uzun olmasın. Yormasın herkesi de bu huzur muhafaza edilsin.

Allah cümlemizi affetsin. Tevfikat-ı samedaniyesine mazhar eylesin. Bu güzel peygamberimizin yolundan izinden ayırmasın. Son nefeste hepimize de hüsn ü hatimeler nasib-i müyesser eylesin. Buyurun; eşhedü en lâ ilahe illallah ve eşhedü enne Muhammeden abduhû ve Resûlühû.

Allah kusurlarımızı afv u mağfiret eylesin. Tevfîkât-ı samedâniyesine mazhar eylesin. Cümlemizi fazl u keremiyle nefsin, şehvetin, şeytanın elinden kurtulup o güzel cennetine müstahak, istihkak getiren kullarının zümresine kabul buyursun.

el-Fâtiha!