06.12.1996 - Tevbe Etmek, Gönlü Allah ile Olmak, Ramazana Hazırlık

Cumanız mübarek olsun. Yüreğimizde, Miraç gecesinin heyecanı var, hazırlık telaşı var.

Miraç kandili, Miraç gecesi, Receb'in 26'sını 27'sine bağlayan zamanda oluyor. Eski anlayışa göre 27'sinin gecesi diyoruz. Akşam namazıyla beraber bir gün başlıyor diye düşünüldüğü için ertesi gün 27 olduğundan 27'nin gecesi diyoruz. 26'yı 27'ye bağlayan gece Miraç kandili. Şimdiden ihtiyaten Miraç kandilinizi de tebrik edeyim.

Allah bu kandili cümlenize mübarek eylesin, rahmetini ihsan eylesin, lütfune mazhar eylesin. Cümlenizi iki cihanın hatırınıza gelen gelmeyen her türlü hayırlarına nâil eylesin, tehlikelerden korusun, sevdiği kul eylesin. Cennetiyle cemaliyle müşerref eylesin. Nice mübarek günlere sevdiklerinizle beraber ermenizi, mutlu olarak saadet, selamet, âfiyet üzere erişmenizi diliyorum. Allahu Teâlâ hazretleri lütfuyla keremiyle bizi bildiğimiz bilmediğimiz her türlü hayırlara erdirsin.

Miraç kandili, Receb'in 27. gecesi olunca, hemen artık mübarek üç aylardan birincisi olan Receb ayının bitmek üzere olduğu hatıra geliyor, görülüyor, anlaşılıyor. Receb ayı başladığı zaman Regaib kandili münasebetiyle Receb'in ilk Cuma gecesi, perşembesini cumaya bağlayan gece, Regaib kandili münasebetiyle söylemiştim, bu üç aylar çok sevaplı, mühim aylar. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz'in önem verdiği aylar. Kendisinin yaşamına etki eden aylar.

Peygamber Efendimiz'in her hali çok güzel, çok mübarek, çok tatlı, çok ibretli, çok hikmetli… Ama Receb ayı gelince, Receb ayıyla beraber kendisine ayrı bir şevk, ayrı bir gayret ile bir değişme geliyor ve daha çok Cenâb-ı Mevlâ'sına şükrünü ifade edici ibadet ve taatlerde bulunuyordu.

Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem Receb ayında çok oruç tutuyordu. Receb ayında oruç tutanlara Allahu Teâlâ hazretlerinin çok büyük mükâfatları olduğunu size evvelki konuşmalarımda bildirmiştim.

Allahu Teâlâ hazretleri tutmuş olduğunuz oruçları kabul eylesin.

Oruç insanın midesini boşaltır ama kalbini nur doldurur, kalbi nurlanır. İç dünyası aydınlanır, kirlerden arınır, günahların tesirlerinden silinir.

Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz'in hadîs-i şerîflerini biliyorsunuz. Bir insan bir günah işledi mi, insanın kalbinde bir leke meydana geliyor. Küçük bir nokta bile olsa kalbinde bir leke meydana geliyor. Günahlar çoğaldıkça lekeler çoğalıyor, lekeler çoğaldıkça kalp kararıyor. Kalp kararınca, sertleşince, katılaşınca, taşlaşınca insanlar derece derece zalimleşiyor, gaddarlaşıyor, hunharlaşıyor, kindarlaşıyor, çok kötü bir duruma geliyor.

Kalbin nurlanması, parlaması, aydınlanması, temizlenmesi çok önemli… Bunun için önemli ibadetlerden birisi oruç. Başka ibadetler de var. Peygamber sallallâhu aleyhi ve sellem Allah'ı zikretmenin kalbin nurlandırdığını, pak eylediğini, tertemiz eylediğini beyan ediyor. Zikir de çok güzel bir ibadet. Peygamber Efendimiz Ramazan ayına da hazırlığı düşünüyordu. Şöyle dua ederdi: "Yâ Rabbi! Bize Receb ayını, Şaban ayını mübarek eyle, Ramazan'a ulaştır." Yani ufukta görünen o 11 ayın sultanı olana, 11 aydan sonra 12 ayın içinde sultan olan Ramazan ayını düşündüğünü görüyoruz.

Ramazan ayı öyle bir ay ki içinde,

Hayrun min elfi şehrin.

"Bin aydan daha hayırlı" kadir gecesi saklı, gizlenmiş olan bir ay. Ramazan, Allah'ın çok büyük lütuflara kullarını erdirdiği bir ay olduğu için "yâ Rabbi! Receb'i, Şaban'ı bize mübarek eyle, Ramazan'a da sıhhati afiyetle eriştir, Ramazan'ın feyzinden bereketinde faydalandır." diye dua ederdi.

Buradan anlıyoruz ki, Receb'de, Şaban'da kendimizi çeki düzen altına almamız, düzenlememiz, Ramazan'a hazırlanmamız, Ramazan'ı heyecanla beklememiz lazım. İşte Receb ayı bitti, Miraç kandili bir iki gün sonra. Bazen 29 gün olur Arap ayları bazen 30 gün olur. Ayın durumuna göre nasıl olacağını bilmiyoruz.

Receb ayı geçti, yapılan ibadetler yapıldı, sevapları kazanan kazandı, kazanamayanlara ne diyelim. Allah bir dahaki fırsatta gözünü açıp da o sevapları kazanmalarını onlara da nasip etsin diyelim, candan dua edelim.

Şaşıranları Mevlâmız şaşkınlığını, şaşırdığını anlatıp, ikaz edip uyarıp doğru yola gelme nimetine erdirsin, tevfîkini refîk eylesin. Hepimiz iyi insanlar olalım, hepimiz Allah'ın sevgili kulları olalım diye temenni ediyoruz.

Receb ayının en mühim özelliği tevbe ayı… Yani insanın yaşamı, hareketleri, huyları, işi, günlük hayatı, çalışması eğer Allah'ın rızasına uygun değilse; kusurluysa, eksikliyse, hatalıysa, günahlıysa yalan yanlış istikameteyse, sevapsızsa, gaflette geçiyorsa, cahillikle geçiyorsa ne yapacak?

Dönecek.

Dönmeye ne diyoruz?

Tevbe diyoruz.

Receb tevbe ayı, dönüş yapma ayı. Cenâb-ı Hakk'a iyi kulluk etmeye dönüş ayı. Ne kadar güzel, ne iyi bir fırsat, ne kadar güzel bir teklif, ne güzel bir çağrı… Allah'ın yoluna dön, yanlış yolu bırak cennet yoluna dön. Allah'ın sevdiği kul olma şerefine nâil olmaya çalış, o tarafa gel. Ne güzel bir şey!

Tevbe etmeyi Allah çok sevdiği için Kur'ân-ı Kerîm'de buyuruluyor ki:

İnnellâhe yuhibbu't-tevvâbin.

"Allah tevbekâr kulları sever."

Tevbekâr ne demek?

Tevbe etmek işi olan, işi tevbe etmek olan, bunu candan, cân-ı gönülden, bir mütehassıs meslek erbabıymış gibi candan yapan. Allah tevbekâr kullarını sever. Sonra, tevbekâr kullarını sever, ne olur? Tevbekârın tevbesini de kabul eder, niyazını kabul eder, afv u mağfiret eyler, bağışlar günahlarını.

Kul suç işlemiş, Allah bağışlayabilir mi?

Bağışlayabilir.

Çok hadîs-i şerifler, çok âyet-i kerîmeler var.

Allahu Teâlâ hazretleri kulun dönmesini seviyor. Dönmesinden razı geliyor, memnun oluyor. Kulların hatasını anlayıp dönmesi lazım. Peki, eski günahlar ne olacak? Yani bir insan döndü de... Aman ondan önceki hayatını hiç sorma. Çok berbat bir hayat geçirmiş. Aşk ile sıdk ile bir insan tevbe ettiği zaman Allahu Teâlâ hazretleri eski günahlarını da affediyor, bağışlıyor, eski günahlarını siliyor. Gaffâru'z-zünûb olduğu, günahları örtücü olduğu için, ayıp örtücü, günah örtücü, affedici olduğu için affediyor; siliniyor. Sıdk ile tevbe etmeye, ihlâslı, candan tevbe etmeye tevbe-i nasûh diyorlar. İhlâsla tevbe ettiği zaman Cenâb-ı Hakk'ın yoluna döndüğü zaman Allah seviyor.

Duymuşsunuzdur, Türkiye'de çok oluyor, başka yerlerde de olur. Ben mesela Hicaz'da bir kere önümde birileri birbirleriyle musafaha ediyorlardı. Harem-i Şerîf'te, karşımızda Kâbe-i Müşerrefe. Böyle çok izzeti itibar ettiler bir adama, herkes musafaha etti, sarıldı. Ben de merak ettim. Birisi dedi ki:

"Hocam bunu tanıyor musunuz?"

"Tanımıyorum."

"Bu Mısır'ın meşhur artistlerinden birisi, sinema artisti. Dönüş yaptı, çok iyi bir dönüş yaptı, iyi bir müslüman oldu." dediler. Böyle oluyor. 

böyle yanlış yolda hayatını geçiren, Allah'ın razı olmadığı, şeriatın kabul etmediği, günah olan işleri yapan insan tevbekâr oluyor, iyi bir insan oluyor. Dönüş yaptı diyoruz. Dönüş hayatta önemli bir olay.

Allah tevbe eden, dönüş yapan kulu sever ve ne olur?

et-Tâibu mine'z-zenbi kemen lâ zenbelehû.

"Günahından tevbe eden bir kimse hiç günah işlememiş gibi olur." Siler Allah.

Âyetlerle, hadîs-i şerîflerle sabit, bizim işlediğimiz günahların hepsi yazılıyor. Omuzlarımızdaki kirâmen kâtibin, "hafaza melekleri" diye isimlendirilen melekler bizim her şeyimizi yazıyor. Sözümüzü ve fiillerimizi, icraatımızı, âmâlimizi, amellerimizi yazıyorlar.

Peki, yazıya geçti, melekler gördü. Başka neler var?

İnsanın günahı işlediği mekân da, -mesela toprak var, ağacın altında, duvarın kenarında, binanın içinde- mekânın parçaları da insana şahitlik edecek. Mahşer gününde, Allah'ın divanında, mahkeme-i kübrâ'da ev diyecek ki, "Evet, benim içimde bunlar içki içti, bu günahı işledi. Mesela ağaç diyecek ki, "Evet, benim altımda sofra kurdular, içki içtiler. Yani ağaç şahit olacak, mekân şahit olacak, melekler şahit. Bir de kâğıtlara yazılmış. Kâğıt diyorum ama alışkanlık olduğu için diyorum. Meleklerin nasıl bir kâğıda yazdığını Allah bilir, biz bilemeyiz. Nurdan kâğıtlara, nurdan defterlere, amel defterlerine yazıyorlar. Ama Allah affetti mi meleklere de unutturuyor, defterden de siliyor. Bu suç, bu günah yeryüzünün neresinde yapılmışsa o mekânlara da unutturuyor. Onlar da şahitlik yapmayacak gibi kul tertemiz oluyor.

Peygamber Efendimiz'in hadisini hep Cuma günleri Cuma namazına gidenler hatip efendiden duymuşlardır:

et-Tâibu mine'z-zenbi kemen lâ zenbelehû.

"[Tevbe eden kimse] hiç günah işlememiş gibi oluyor, hiç günahı yokmuş gibi oluyor, tertemiz oluyor."

Yani elbiseye bir leke düşmüş, masanın üstünden yağlar devrilmiş, tamircinin kara kara lekeleri güzelim elbisesine bulaşmış. Eyvah, şimdi elbise ne olacak? Bir temizleniyor, temizleyiciye bir gidip bir geliyor, lekenin hiç izi kalmamış tertemiz olmuş. Oh, elbisenin sahibi seviniyor. "Ya ben bu kirlerle lekeler çıkmayacak sanıyordum, elbisem tertemiz olmuş." Evet, tevbe eden bir kimse de tertemiz oluyor, hiç günahı yokmuş gibi oluyor muhterem kardeşlerim.

Tevbe ederken ne diyoruz? Hatırlayalım:

"Yâ Rabbi! Ben hata işledim, kusur bende. Günah işledim, suçluyum, mahcubum, üzülüyorum, ağlıyorum bak, gözyaşı döküyorum yâ Rabbi! Sen Gaffâru'z-zünûbsün. 'Günahlar affetmek senin şanından.' Affetmeyi seversin yâ Rabbi! Ben günahıma pişman oldum beni affet. Hem de bir daha işlememeye de söz veriyorum." diyoruz. Peygamber Efendimiz'in bize öğrettiği dualarda bu fikirler, bu unsurlar var.

Günaha pişmanlık; bir… Bir daha işlememeye kararlılık iki… Azmetmek, karar vermek, bir de günahı bırakmış olmak. Hep içkiden misal veriyorum başka misaller verilebilir de, örnek olsun diye içki misalini veriyorum. Başka günahlar da var , çeşit çeşit günahlar var. Görünen günahlar, görünmeyen günahlar var. İçki masasındayken tevbe olmaz. Günaha devam ederken tevbe olmaz.

O nedir?

Ve'l-müstağfiru mine'z-zenbi ve hüve mukîmun 'aleyh ke'l-müstehzii bi-rabbihî.

Çok korkunç bir şeydir böyle bir olay. Peygamber Efendimiz, "Günaha devam ediyorken tevbe ve istiğfar eden, af isteyen kimse Allah'la, Rabbi ile alay eden kimse gibidir." diyor. Alay gibidir o; hem günaha devam ediyor hem de affet beni diyor. Yani bu yapılıyor, yapılmıyor değil. Bu duruma düşmüş olan insanlar var, böyle tevbe olmaz. Bunun çok korkunç bir olay olduğunu bilsinler. Allah'la alay etmek gibi olduğunu bilsinler.

Günaha devam çok fena. Günahı bırakacaklar. Tevbe etmemek de, tevbesizlik de çok fena. Günaha devam ederken tevbe etmek; o da Allah'la alay etmek gibi.

Ne çaresi kalıyor?

İnsanın günahı bırakması. İşte fırsat geldi, mübarek üç aylar geldi. Receb ayı geldi hatta geçiyor, hatta sonuna geldik. İşte Miraç kandili bir iki gün sonra Receb ayı bitecek. O halde insan bu tevbe ayında tevbe etmeliydi, oruçlar tutmalıydı, kalbini nurlandırmalıydı, ibadet etmeliydi.

Bir de tevbede bir unsur daha var. Tevbe edecek, pişman olacak, günahı bırakacak, bir daha işlememeye kararlı olacak, işlememek isteyecek.

Bu nedir?

Allah'a söz vermektir. Yâ Rabbi! Ben günahıma pişman oldum, bir daha işlememeye niyet ettim, karar ettim işlemeyeceğim.

Bu nedir?

Sözdür, söz vermedir. Günahtan vazgeçen bir kimse Rabbına söz vermiş oluyor.

Günahtan vazgeçmeye karar verdi, tevbe ettiği zaman azimliydi, ondan sonra yine şeytana uydu bir hata daha işledi?

Burada mühim olan günahtan vazgeçtiği zamanki niyetinin, kararlılığının kesin olması. O çok önemli.

Eğer, ben buna şimdi kandil gecesi tevbe ediyorum, bu gece tevbe ediyorum ama yarın yaparım derse, Allah insanın kalbini biliyor, bu tevbe olmaz. Yapmamaya karar verecek. Yapmamaya karar vermiş olan bir insan bir daha hata işleyebilir mi?

Maalesef işler, beşer bu. İnsanoğlu, zayıf insan… Herkesin iradesi çelik gibi değil. Çelik bile bazen aşınıyor, yıpranıyor ya. Çelik gibi iradesi, sapasağlam freni olmuyor bazılarının, freni tutmuyor, hata işleyebiliyor. Geliyor yalvarıyor gözyaşları içinde;

"Hocam, ben tevbe etmiştim... Aman benim halim ne olacak?" söyle.

Tevbe etmiş, eee, tevbe etmişsin güzel.

Ama ben tevbemi bozdum, şeytana uydum, kendim tutamadım, hata işledim, mahvoldum, perişan oldum, babama el kaldırdım bir tane patlattım.

Böyle şeyler söyleyenler oluyor. İnsanoğlu hata işleyebilir.

Peki hata işlemiş bir insan ne olacak şimdi? İlk başta söz vermiş de hata işledi?

Evet, hatayı bırakmakta kesin, samimi söz vermişse, bir daha hata işlemişse gene tevbe edecek. Çünkü niyeti iyiydi ama aldandı bir suç daha işledi. Ama günaha ısrar edip devam ediyorsa o çok fena… Günaha devam etmekteyken tevbe etmek, Allah'la alay etmek gibi oluyor. Ahde vefâ göstermeye çalışacak, yine tökezler düşerse yine tevbe edecek. O zaman Allah yine affeder. Amma günaha devam ederken "affet yâ Rabbi, bağışla yâ Rabbi!" Öyle olmaz. Günahı bırakacak. İlk şartı günahı bırakması lazım aziz ve muhterem kardeşlerim.

O bakımdan bu mübarek Receb ayının sonuna yaklaştığımız günlerde, bir iki gün sonra Miraç kandili olacak. Düşünün ki Peygamber-i zîşânımız hiçbir kula nasip olmayan bir şerefe mazhar olmuş, âlemlerin Hâlık'ı, Rabbu'l-âlemin, Rezzâk-ı âlem, bi-yedihî melekûtü küllü şey'. Mülkün sahibi, güç kuvvet elinde olan, yüce Mevlâ'sının en büyük iltifatına mazhar olmuş, huzuruna kabul olmuş. Hiçbir beşere nasip olmayan şeyleri görmüş; Miraç. O Peygamber-i zîşânımız, o kadar güzel terakkilere mazhar olmuşken, bugünlerde, bugünlerin bize hatırlattığı o eski tarihlerde bu aylarda, bu mazhariyetlere ermişken bir müslüman o Peygamber-i zîşâna tâbi olan bir mü'min kul, onun ümmeti niye biraz gayret etmesin? Niye o da Allah'ın sevdiği bir kul olmaya çalışmasın?

Bunlar, bu güzel geceler bize şevk vermeli. Peygamber Efendimiz'in o ulviyeti, o mazhariyetleri bize büyük şevkler vermeli, aşklar vermeli, biz de kendimizi düzeltmeye çalışmalıyız.

Bundan sonra hangi ay geliyor, Receb'ten sonra ne gelir? Şaban ayı gelir. Receb, Şaban, Ramazan. Şaban ayı hakkında Peygamber Efendimiz; "Şaban ayı benim ayımdır." buyuruyor. Şaban ayının Peygamber Efendimiz'in ayı olması onun için bir şeref.

Bizim için ne?

Bizim için Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz'e sımsıkı sarılmamızın, ona karşı sevgimizin, bağlılığımızın kuvvetlendirilmesinin ayı.

Çünkü Allah'ın rızasına giden yolun en önemli şartı Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz'i sevmek ve ona bağlanmaktır. Resûllullah'ı hiçe sayarak, sünnetini ayaklar altına alarak, Efendimiz'e hiç bağlılık eseri, emaresi göstermeden bir insan Cenâb-ı Mevlâ'ya ulaşır mı? Asla, kesinlikle ulaşamaz. Allah'a giden yol, Resûllullah sevgisinden geçer. Allah'ın rızasını kazanmak isteyen, cennete girmek isteyen Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz'e sımsıkı sarılacak.

Efendim, ben o duygulardan biraz eksikliyim, mahrumum. Maalesef hocam hissedemiyorum, sizin o güzel anlattığınız duygular çok tatlı şeyler de ben onları duyamıyorum, onları yaşayamıyorum diyorsa bir insan; yaşamaya çalışacak.

Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem buyuruyor ki: "Şimdi ben size bir sûre okuyacağım. O sûreyi okuyunca ağlayın. Ağlayamıyorsanız dahi ağlıyormuş gibi yapın, kendinizi ağlamaya zorlayın."

Demek ki insan yapamadığı bir şeyi yapıyormuş gibi yapa yapa, yavaş yavaş, taklit ede ede, tahkike erişecek, hakikisini yapmaya başlayacak.

O sûre nedir?

el-hâkümü't-tekâsür sûresi.

O sûreyi okuyun. Ben şimdi onun tefsirine girecek zamana sahip değilim, ama açın Tekâsür sûresini okuyun. Korkunç! Hüngür hüngür ağlayın, aman yâ Rabbi! deyin, o cehennemden Allah'a sığının, Allah'ın lütfuna mazhar olmaya çalışın.

İnsan bir takım güzel duyguları duyamıyorsa çaresi nedir?

O duyguları duyan insanların kitaplarını okumalı, o insanların yanına gitmeli, o insanlardan çırağın ustasından öğrendiği gibi o şeyleri kapmaya çalışmalı.

Allah'tan korkmak mı istiyorsunuz?

Allah'tan korkan bir insana, bir hocaefendiye,  arkadaş olun.

Peygamber Efendimizi sevmek mi istiyorsunuz?

Peygamber Efendimiz'e âşık, onun yolunda giden, onun sünnetine hizmet eden bir mübarek zâta gidin bende olun.

Neden?

Ondan alacaksınız işte! Allah sevgisini öğreneneceksiniz. Resûllulah muhabbetini öğreneceksiniz, sünnet-i seniyyeye sarılmanın önemini anlayacaksınız.

Efendim, 20. yüzyılda, 1400 yıl önceki örf âdet, şekil, yaşam olur mu?

Olur. Olur, Peygamber-i zîşânımız her şeyi bize öğretmiş.

Peygamber Efendimiz'in sünneti dünyası, sünnet-i seniyyesi, onun yaşam tarzı o kadar güzel ki okuduğunuz zaman, dinlediğiniz zaman anlayacaksınız. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz'in sevgisini içinizde yeşertmeye çalışın. Nadide bir çiçeği çarşıdan aldınız, saksıya diktiniz, gözünüz gibi bakıyorsunuz. İşte öyle kalbinizde Resûllullah sevgisini hâsıl etmeye çalışın. Taklîden de olsa, onun kitaplarını okuyun.

Bir kitap reklamı değil bu ama bir takım gerçekleri yakalamanız için söylüyorum. İmam Cezûlî hazretlerinin Delâilü'l-hayrât kitabı var. Pek çok mübarek insan o kitabı her hafta bitirecek şekilde, her gün bir kısmını okuyarak devamlı okurlardı. Peygamber Efendimiz'e salât u selamla dolu olan şaheser bir kitap. Arapçasını bilseniz, o salât u selamları okudukça gözyaşlarını tutamazsınız, kalbiniz rikkat ile dolar, hayran olursunuz.

Bir de bu kitabı İznikli olup da Kânûnî devrinde 1541 tarihinde Bursa'da vefat etmiş olan Davud Efendi isminde bir zât Türkçe'ye gayet güzel tercüme etmiş ama sadece tercüme değil, hazine. Ben o kitabı açtım, önümde. Kara Davud derler. Kara Davud islimli. Lakap bazen Kara oluyor ama karalar bazen çok güzel oluyor. Mesela, Kâbe'nin örtüsü kara, güzel. Bazen kara olduğu halde güzel şeyler oluyor. Çok güzel yazmış kitabı.

Mesela Delâilü'l-hayrât kitabında, Peygamber Efendimiz'in 201 tane ismi sayılmış, Peygamber Efendimiz'in sıfatları sayılmış. Sıfatlarından birisi de Sâhibü'l-mi'râc. Peygamber Efendimiz Mirac'a sahip olan, nâil olmuş olan, mazhar olmuş olan bir kimse.

Sâhibü'l-mi'râc diye bir ismi geçti diye Miracı bir anlatıyor, 90 sayfa. Kitabın içinde 90 sayfa; Miracı belki başka hiçbir yerde o kadar teferruatlı göremezsiniz. Çok güzel toplamış, bir miraç kelimesinin izahı için sayfalarla tercümede bilgiler var, gayet güzel.

Demek ki âşık insanlar. Resûllullah'a âşık, Resûllullah'ı, gaflet perdesi gözlerinden kalkmış, müşahede eden insanlar. O büyüklerimizden bir tanesi diyor ki; "Resûllullah sallallahu aleyhi ve sellem bir an gözümün önünden kaybolsa, Resûllullah'ı göremesem, -halbuki Peygamber Efendimiz'den asırlarca sonra yaşayan bir kimse- Resûlullah'ı bir an gözümün önünde görmesem kendimi müslüman sayamam." diyor. "Müslüman saymam." diyor.

Türkiye'de seyahatteydim. Edirne'de bir kardeşimiz, ben arabaya bindiğim sırada kulağıma eğildi, "İki Cihan Serveri'ni 100 defa gördüm hocam." dedi. Kardeşimizin pırıl pırıl yüzü var. "İki Cihan Serveri'ni 100 defa gördüm." dedi. Âşık olunca Allah gösteriyor. Aşkının derecesine göre gösteriyor. Onun için 100 defa az değil. Ben büyük bir zâtı hatırlıyorum, kitabında yazmış. Kendi hayatında "Resûllullah'ı şu kadar defa gördüm." diyor. On küsur bir rakam, unuttum. 17 mi diyor, "17 defa Resûllullah'ı rüyamda gördüm." diye [yazmış]. Yetmez, niye? Çok daha fazla görenler var, hiç göremeyenler var.

Allah görmeyenlere göstersin, Resûllullah Efendimiz'in iltifatına mazhar eylesin, Resûllullah Efendimiz'in sevmediği, kızdığı, beğenmediği, darıldığı huyları olanlardan da bu kötü huyları alsın da Resûllullah Efendimiz'in iltifatına mazhar eylesin aziz ve sevgili kardeşlerim.

Resûllullah'a muhabbetten açıldı, neden?

Çünkü Şaban ayı Peygamber Efendimiz'in ayı dedik, oradan söz sözü aştı. Ben başka hadis okuyacaktım ama şimdi de Almanya'da olduğum için bazı kereler anlattığım çok güzel bir olmuş hadise var.

Benim daha önce konuştuğum kardeşlerden sayısal olarak çok daha geniş miktarda olduğu için bir de burada radyoda anlatmak istiyorum.

Almanya'da ki bir kardeşimiz yazın patronundan izin istemiş, "Ben şu ayın şu gününden, şu ayın şu gününe kadar yıllık iznimi kullanmak istiyorum." demiş. Patronu demiş ki:

"Olmaz. Tam fabrikamızın en faal olduğu zaman, o zamanda sana izin veremem. Başka zaman al."

"Hayır" demiş. "O zamanda gideceğim."

"Vermem."

"Vermezsen de gideceğim."

"İşinden atılırsın, işinden olursun."

"İşimden atılsam da gideceğim." demiş.

Bu sefer patron merak etmiş, seviyor o çalıştırdığı Türk işçiyi, çalışkan bir kimse. Demiş ki:

"Niye böyle ısrar ediyorsun, nedir bu?" O zaman söylemiş, demiş ki:

"Benim bu ayda hacca gitmem lazım, hac bu ayda oluyor onun için bu söylediğim tarihler arasında izni onun için istiyorum, ibadete gideceğim."

"Ha! Öyle mi? O zaman peki!" demiş, "Ne yapalım, tedbir alırız, çare buluruz, git." demiş.

O da hazırlanmış, valizini hazırlamış, seyahat biletlerini almış. Ayrılık gününde patrona gitmiş. Demiş ki:

"Allah'a ısmarladık, ben yıllık izne çıkıyorum."

Auf wiedersehen diyorlar, "Allah'a ısmarladık." demiyorlar, "tekrar görüşmek üzere." diyorlar onlar. Ama bazen de sokakta karşılaştığın zaman grüss Got diyor. "Allah'ın selâmı üzerine olsun." diyor. Grüss Got. Got. "Tanrı." demek. "Tanrının selâmı sana." diyor. Böyle dindar tabirleri de var.

Bizde selamün aleyküm desen, adam kaşını kaldırıyor senin selamun aleyküm demeni kabul etmiyor, günaydın diyor. Bir de iğneli, iğneli söylüyor. Günaydın! "Ne diye bana Arab'ın selamını veriyorsun? Bana günaydın demen lazımdı." diyor. Halbuki o Arab'ın selâmı değil. Selamün aleyküm demek, "Allah'ın selâmı üzerine olsun, Allah seni selamet yurtlu olan cennetine bile soksun." demek. Cennet temennisini de ihtiva eden dinî bir terim. Buna kızmaya lüzum yok.

Alman grüss Got dediği gibi biz de selamün aleyküm desek ilericisi, gericisi, devrimcisi, evrimcisi hiç kimsenin kızmaması lazım, memnun olması lazım. Eğer çağdaş bir insansa, centilmen bir insansa, kibar bir insansa. Centilmen dedim, 100 bin lira cezayı yedim. Kibar bir insansa hazmetmesi, karşısındakinin inancına saygı göstermesi lazım. Başı örtmesine, sakal bırakmasına saygı göstermesi lazım.

"Tamam, güle güle git, pekâlâ." demiş.

Hans ismindeki Alman müdür bir de arkasından "Muhammed'e benden selam söyle." diye bir söz söylemiş.

Biliyor ki bir insan hacca gittiği zaman Medîne-i Münevvere'ye de uğrayacak, Peygamber Efendimiz'in türbesini de ziyaret edecek filan. Haydii! Alman Hans, müdür bey, patron bey, "Muhammed'e benden selam söyle." demiş. Allah Allah! Bizim arkadaş hacca gitmiş, oradan Medîne-i Münevvere'ye gitmiş. Medîne-i Münevvere'de Peygamber Efendimiz'in türbesini ziyaret etmiş. Mübarek türbesinin parmaklıkları önünde el pençe divan durmuş, gözünü kapatmış, gözyaşları içinde salât u selam getirmiş. Pat aklına gelmiş, benim patron Peygamber Efendimiz'e selam söylemişti. Ne yapayım ben şimdi?

Gözü yumuk, içinden "yâ Resûllullah! O müslüman değil, gayrimüslim ama ne yapayım? Ben gelirken uğramıştım, bizim patron Hans benimle sana selam gönderdi. Selam, tebliğ etmek lazım, kutsal bir emanet… Onun için Hans'ın selamını da sana bildiriyorum yâ Resûllullah." gibi bir şeyler söylemiş Peygamber Efendimiz'in türbesinin karşısında. Sonra ayrılmış, Türkiye'ye gelmiş.

Türkiye'de bana anlattı olayı. "Vallahi hocam! Almanya'dan o günlerde Hans'ın müslüman olduğu haberi geldi" diyor. Hans isimli patronun, müdürün müslüman olduğu haberi geldi diyor. Şaşırmış tabii tahmin etmiyordu, müslüman olmuş Alman adam.

Neden? Şimdi ben onu açıklayayım size.

Peygamber Efendimiz'e "Hans'ın selâmı var." dedi ya bu kardeşimiz. Tabii Peygamber Efendimiz'i düşünün, melekler o selâmı kendisine bildirdiler.

Ne dedi?

Yâ, öyle mi? Hans bana selam mı söyledi? Pekala, ve aleyhisselam. "Ona da selam olsun." dedi.

"Ona da selam olsun." deyince ne oldu?

Peygamber Efendimiz'in duasına mazhar oldu Hans isimli müdür, patron.

Allah'ın en sevgili kulu Peygamber Efendimiz'in selamına mazhar olan bir insan, küfürde kalır mı? Yalan yanlış bâtıl, puta tapan,  haça tapan bir dinde kalır mı? Allah onun gönlüne bir açıklık verdi, gözünün perdesini bir kaldırdı, kalbini nurlandırdı, gönlünü şenlendirdi, imanla müşerref eyledi, müslüman oluverdi. İşte bak! Bir salât u selamın, çağımızda olmuş bir olay olarak, ne kadar faydası olduğunu da buradan görüyorsunuz.

Onun için ne yapalım?

Geçen yıllar, geçen aylar, geçen günler geçiyor. Geçen bir zamanı telafi etmenin hiç imkânı yok, çare yok. Geçmiş zaman geçti. Onun çaresi yok ama hiç olmazsa geçmişteki hatalarımızdan ibret alıp gelecek zamanımızı, şimdiki zamanımızı iyi değerlendirmemiz lazım. Madem Receb-i şerîfin sonuna geldik, Miraç kandiline dayandık. Receb ayı gidiyor diye bir mahzunluk çöktü içimize. Bu ayda da Cenâb-ı Mevlâ'ya istediğimiz kadar güzel gönlümüzce ibadet edemedik, eksiğimiz, kusurumuz çok diye mahcubiyet duyuyoruz, ayın geçtiğine üzülüyoruz.

Madem böyle o halde ne yapmalıyız?

Hiç olmazsa önümüzdeki zamanı güzel değerlendirmeliyiz. Receb gidiyorsa Şabân-ı şerîf geliyor, arkasından Ramazân-ı şerîf geliyor; mübarek.

Gözünüzü açın, mübarek fırsatlardan istifade edin. Allah'ın rahmetinin bardaktan boşanırcasına yağdığı gibi, gökyüzünden rahmetinin yağdığı bu zamanları gafil geçirmeyin.

İmam Gazzâlî, Allah rahmet eylesin nur içinde yatsın, Allah şefaatine erdirsin, İhyâu ulûm kitabını yazan. Onun kitabını okumuştum, kitabında diyor ki; Allah'ın rahmeti yeryüzüne kulların üzerine, umumi olarak yağar ama kalbi ters olanlar... Yani kabı, yağmurun içine girmesi gereken kabı ters çevrilmiş olursa içine yağmur girer mi? Tencereyi ters çevirmişsiniz, nisan yağmuru tencerenin içine girer mi? Girmez. Dibine çarpar, kenarından dökülür gider. Kabın gökyüzüne dönük olması lazım, yağmur içine ne kadar isabet ederse o kadar yağmur birikecek.

Gökten Allah'ın rahmeti kulların üzerine yağıp duruyorken insanın kalbi ters olmamalı, göğe dönük olmalı, Mevlâsına dönük olmalı ki Allah'ın rahmeti içine gelsin. Allah'ın rahmetinden istifade etsin. Terslik kulda, kulun kalbinde oluyor. Onun için dikkat edin ki gönülleriniz ters durumda olmasın. Mevlâ'nın yönüne dönük olsun da içine Cenâb-ı Mevlâ'nın rahmeti bol bol dolsun.

Rahmet-i Rahmân'a hayatınızda mazhar olun, hayatınızdan sonra mazhar olun, iki cihanda aziz ve bahtiyar olun. Allahu Teâlâ hazretleri sizi iyi bir müslüman eylesin.

Salih, Allah'ın sevgili, mübarek bir kulu, evliyâsı eylesin, sevdiği kul eylesin, sevdiği kul olarak yaşatsın. Sevdiği güzel işleri yaptırsın, güzel eserler, güzel âmâl-i sâliha yapmak nasip etsin. Eser bırakmak, hayır hasenât yapmak nasip etsin. Huzuruna da -en çok her zaman söylediğim şey, sonuç o- sevdiği, razı olduğu kul olarak varmayı nasip eylesin. Yüzü ak, alnı açık, mahşer gününde, Mahkeme-i Kübrâ'da Allah'ın lütfuna ermeyi nasip etsin. Azabından, gazabından, kahrından, cezasından, ikabından mahfuz eylesin, uzak eylesin. Lütfuna, rahmetine, ihsanına, ikramına mazhar eylesin, cennetiyle cemaliyle müşerref eylesin. Şu mübarek günler, şu mübarek geceler, gündüzler, Cumanın bereketi hürmetine, Esmâ-i Hüsnâ'sı hürmetine Habib-i Edib'i hürmetine.

es-Selâmü aleyküm ve rahmetullahi ve berekâtüh.