Vakit itikaf vakti

Îtikâf, insanlık tarihi boyunca uygulanmakta olan, Kur’an-ı Kerim’de işaretleri bulunan köklü bir gelenek, İbrahim (AS)’dan itibaren diğer peygamberlerin sünneti, Peygamber Efendimiz (SAS)’in ise terk etmediği sünnet.

Kişinin kendini Allah’a ve O’nun hoşnutluğuna adayarak zamanının belirli bir kısmını ayırma, itikaf için belirlenmiş bir caminin köşesinde, dünyanın koşuşturmacasından uzaklaşarak gelişim ve dönüşüm içine girme fırsatı.

Her zaman devam edilen farz ibadetlerin yanı sıra nafilelerle duygu ve düşünce yoğunluğunun doruğa ulaştığı, hayatın anlamı üzerine tefekkür etme; derin ufuklara açılma imkanı.

Ramazan ayının son on gününde niyetlenilen itikaf, Peygamber Efendimiz (SAS)’in terk etmediği sünnetlerden: Sünnet-i müekkede.

Gündüzleri oruçla, geceleri de ibâdet ve zikirle mescidde geçirerek, tevbe ve gözyaşlarıyla kalbin yıkandığı, rahmet ve mağfirete kapı aralayacağı umularak tam anlamıyla kulluğa adanan kıymetli vakitler. Âlimlere göre teravih gibi itikafın de sünnet-i kifaye yönü bulunmakta. Dolayısıyla itikaf bütün beldelerde ayrı ayrı Müslümanların sorumluluğuna girmekte; her bir mahallede mutlaka itikafa girilen bir mescit ve bir akif bulunması gerekmekte.

Bu suretle bazı müminlerin Peygamber Efendimiz (SAS)’in nebevi hatırası olan itikaf ibadetini yerine getirmesiyle sünnet ihya edilmekte. Her yerleşim yerinde en azından bir akif bulunduğunda o beldedeki diğer Müslümanları sorumluluktan kurtardığı gibi Cenâb-ı Hakk'ın, itikâf yapanın ecrini-sevabını diğer belde Müslümanlarına da vereceği umulmakta.