19.12.1991 - Tebliğ Metodları, Yeni İctimai Çalışmalara Yönelmek

Eûzubillahimineşşeytânirracîm. Bismillâhirrahmânirrahîm.

El-Hamdülillâhi Rabbi'l-âlemîne hamden kesîran tayyiben mübâreken fîhi alâ külli hâlin ve fî külli hîn. Vessalâtü vesselâmü alâ hayri halkıhî seyyidinâ ve senedinâ ve mededinâ ve üsvetine'l-haseneti Muhammedini'l-Mustafâ ve âlihî ve sahbihî ve men tebi'ahû bi-ihsânin ilâ yevmi'l-cezâ. Emmâ ba'd:

Çok değerli, çok muhterem misafirlerimiz!

Bir Bayrak Rüzgar Bekliyor kitabını ve bütün öğrencilerin bildiği Bayrak şiirini yazmış olan rahmetli Arif Nihat Asya bir derviş idi, zarif bir insandı. Benim ilâhiyat fakültesinden profesörüm rahmetli Necati Lugal hocam, kış gününde trenle yataklı vagonda İstanbul'a gidiyormuş, Arif Nihat Asya ile yan yana düşmüşler. Bana, döndüğü zaman dedi ki;

Hayret ettim, sabaha kadar ibadet etti! Sabaha kadar zikir ve ibadet etti!

Nur içinde yatsın, cümle geçmişlerimizle beraber Allah rahmet eylesin.

Onun bir şiirinde diyor ki;

Kulluğundan, rızandan hariç umûr verme bana.

Duası böyle..

Kulluğundan, rızandan hariç umûr verme bana.

Ufuk ufuk açılan lâyezâl fecrini ver, fücûr verme bana.

Halka, mahlukata sevgiden gayrı kusur verme ilahî, kusur verme bana.

Mâlum, sevgi, sadece muhabbetullah olur, Allah'a olur. Gayriyi sevmek kusurdur. Ama o gayri, Allahu Teâlâ hazretleri ile ilgili bir gayri olursa o ilgi dolayısıyla o da seviliyor. Mesela Kur'ân-ı Kerîm ama Kitabullah olduğu için seviyoruz. Mesela Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz mahluk ama Resûlullah olduğu için seviyoruz. Yani Allah celle celâluhû ile ilgisi olduğu zaman sevgiye de hak kazanıyor. Ama o bir mutasavvıf edâsıyla, yani biliyor ki masivallah sevilmez, sevilmemeli; ama onun da bir bakıma teşvik edilen, dinimizde yeri olan bir sevgi olması dolayısıyla da; "Halka, mahlûkata sevgiden gayrı kusur verme ilahî, kusur verme bana." diye dua ediyor.

Muhterem kardeşlerim!

Ömrün rüzgar gibi geçtiğini biliyoruz. Hepimiz şahsî heveslerimizin, isteklerimizin ötesinde bir şeyler yapmak teşneliğini, susuzluğunu içimizde duyuyoruz. Su isteği gibi, çölde susuz kalmış bir insanın su aradığı gibi şu fâni ömrümüzde Rabbimizin rızasına uygun acaba ne yapabiliriz, O'nun dergahına layık amel işleyemeyiz ama ne yapabiliriz diye onun çırpınışları içinde karınca kararınca çalışmalar yapıyoruz.

Bu çalışmalar içinde Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz'in verdiği ölçüye göre bu çalışmaların en kıymetlisi, Ümmet-i Muhammed'e faydası en çok dokunanıdır. Yani sonuç itibarı ile Ümmet-i Muhammed'e yaptığımız çalışma ne kadar fazla fayda sağlıyorsa, o zaman çalışmamız o kadar güzel bir çalışma, hayırlı bir çalışma olmuş oluyor.

Üzerinde doktora çalışması yaptığım bir Osmanlı âlimi vardı. Yüz hadis ve 100 hikayeden müteşekkil bir manzum eser meydana getirmiş. Manzûme ama hadîs-i şerîflerin izahı. Diyor ki; "Bu sana ölmez oğuldur ey Hatip!" Kendisi Hatipoğlu. Yani kitap sana ölmeyen bir evlat gibidir, arkandan senin yâdını yaptıracak bir şeydir.

Biz de bir sadaka-i câriye olsun, arkamızdan bizden sonra da sevap kazanmamıza vesile olsun diye çalışmalar yapıyoruz. Bu Ümmet-i Muhammed'in salihlerinin umumî arzusu, umumî temayülü. Dünyanın her yerinde biz böyleyiz. Müslüman kardeşlerimizle bir şeyler yapmak istiyoruz. Bu yapmak istediğimiz şeyler içinde en faydalı olanını bulmaya çalışıyoruz.

Muhterem kardeşlerim!

Bir insanı doyurabiliriz ama bir günün üçte biri yetiyor bu doyurma. Yani üç öğün yemek yeniliyor, üçte biri. Elbise alabiliriz, yıpranıyor…

Hayır yolları içinde, insanlara [yapılan] hayrın çeşitleri içinde onları Allah'ın yoluna kazanmak, Allah'ın yoluna çekmek, sırât-ı müstakîme getirmekten daha güzeli yok! Yani bir insan eğer sizin vasıtanızla hidayete ermişse, sırât-ı müstakîme girmişse ya da sırât-ı müstakîmde yürüyen bir insan sizin vasıtanızla hayırlı bir şey yapmışsa, siz de onun yaptığı o hayrı işlemiş kadar sevap alıyorsunuz.

Ed-Dâllü ale'l-hayri ke-fâ'ilihî.

Bu da bir umumi kâide. Yani, "Vesileler de asil fâiller kadar; kılavuzluk edenler, delalet edenler, vesile olanlar, sebep olanlar da asıl fâiller kadar sevap kazanıyor."

Onun için insanların ömür boyu faydalar üretecek bir insan hâline gelmesine çalışmak, hidayetine vesile olmak, irşad olmasına, doğru yola gelmesine, âsî ise tevbekâr olmasına sebep olmak en önemli çalışma oluyor. İmansız ise, imanı tanıması en önemli çalışma oluyor.

Siz topluma bir tane müslüman kazanabildiniz mi?

Birisini eliniz tutup da İslâm'a çekti mi?

Avustralya'da bir kırmızı sakallı, uzun boylu, çarşafa bürünmüş veya battaniyeye bürünmüş Pakistanlı kılıklı birisini gördüm; sevimli, nurlu birisi. Arapça sordum, cevap verdi. Sonra İngilizce konuştuk, devam ettik. Avustralyalı'ymış. Kökten, asıldan İngiliz'miş ama müslüman olmuş. Yani bu kardeşlerimiz sayesinde, çalışmaları sayesinde müslüman olmuş ve ismi Mark iken Ekrem ismini, Peygamber Efendimiz'in sıfatını almış.

Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem hazretlerinin hayatına baktığımız zaman bütün çalışmalarının insanları doğru yola çekme çalışması olduğunu görüyoruz. Yani;

İn aleyke ille'l-belâğ. "Senin üzerine ancak tebliğ etmek vazifesi vardır ey resûlüm" diye Kur'ân-ı Kerîm'in gösterdiği tarzda İslâm'ı anlatmak, tanıtmak, yaymak, insanları İslâm'a çekmek, doğru yola kazanmak için çalışmış. Peygamberliğinin, vazifesinin özü, ana istikameti, temeli bu!..

Ve bu çalışmasını kahır çekerek, Taif'e gittiği zaman taşlanıp topuğu yaralanmak sûreti ile, hiç kimse kendisine iltifat etmeyip bir bağ evine sığınmak tarzında; Hacılar Mekke'ye ziyarete geldiği zaman, cahiliye devrinin âdetleri üzerine Mina'da, Müzdelife'de, Arafat'ta İslâm'ı gelen heyetlere anlatarak, onları İslâm'a çağırarak; kavminden büyük ezâlar görerek, ablukalar altına alınarak, ibadetleri engellenmeye çalışmasına rağmen, kendisine caydırıcı pek çok teklifler de, cazip teklifler de yapıldığı halde; "Bir elime kameri, bir elime güneşi verseniz, bir elimde ay, bir elimde güneş, her türlü imkânı sağlasanız bu davadan vazgeçmem, bu benim vazifem." diye söyleyerek bu tebliğ, irşad, imanı talim ve insanları doğru yola çekme çalışmasını Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem hayatı boyunca yaptı. Onun için tebliğ ve irşad çalışması, okuma, yazma, ilim, İslâm'ın en sevaplı faaliyetlerinden biri olarak hadis kitaplarımızda anlatılır.

Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz bu mücadelelerde iş savaşa döküldüğü zaman dahî durmadı, yılmadı ve o savaşların sonunda nihayet Cezîretü'l-Arab denilen Arabistan yarımadasından şirk ve puta tapıcılık, şeytana kulluk sürülmüş oldu.

Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz'in yetiştirdiği müslümanları, yetişecek insanlara rehber olsunlar diye muhtelif kabilelere gönderdiklerini biliyoruz. Yemen'e, Bahreyn'e, bu kabilelere çeşitli öğretmenler, kurrâlar, dini öğretecek, muallimlik yapacak kimseler gönderdiğini biliyoruz. Kendisi Medîne-i Münevvere'ye hicret etmeden önce, yıllar önce Musab b. Umeyr, Es'ad b. Zürâre gibi rıdvanullahi aleyhim ecmaîn vazifeli sahabinin oraya gönderildiğini biliyoruz.

Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz bundan sonra İslâm'a onları davet etmek için başka ülkelerin hükümdarlarına da mektuplar yazdı. Mesela Bizans imparatoru Heraklius'e, Mısır hükümdarı Mukavkis'e, Habeş imparatoruna, Bahreyn emirine, Sasanî imparatoruna mektup yazdı. Ve Veda Haccında; "Tebliğ ettim mi yâ Rabbi? Şahit ol yâ Rabbi!" diyerek ömrü boyunca İslâm'ı yaymak için çalıştığını bize bir numune hayat olarak göstererek âhirete irtihal eyledi.

Ümmet-i Muhammed'in salihleri, ellerindeki her imkân ve o zaman için mevcut olan her çare ile Allah'ın dinini her yere yaydılar. Böylece İslâm dini okyanusları geçti, adalara ulaştı, kıtaları geçti, Cebeli Tarık'ı geçti Fransa'ya ulaştı.

Mecmuamızın bir sayısında, okuyucularımız hatırlayacak, Sekizinci asırda İngiltere kralı; Lâ ilâhe illallah Muhammedun resûlullah yazılı para basıp kullanmış. Sekizinci asırda İngiltere kralı böyle para kullanmış, bunu biliyoruz.

Şimdi sıra bize geldi. Biz de selef-i sâlihînimiz, sâdât-ı meşâyihimiz gibi, bizden önceki insanlar, müslümanlar, kâmil insanlar gibi onların gösterdiği istikamette çalışmak durumundayız. Ve karşımızda muazzam bir emperyalizm cephesi var.

Müslümanların hayat seviyesinden çok yukarıya çıkarmış, maddî konforun zirvesine ulaşmış durumdalar. Buluşlarını, teknolojilerini insanın rahatına tahsis etmiş durumdalar. Çeşitli ilimlerde muazzam gelişmeler var.

Şimdi bu gelişmelerin karşısında bugünün müslümanı kendisini aşağıda hissediyor. İmanının izzetini duyamıyor, yaşayamıyor. İmanının en kıymetli varlığı olduğunu bilemeyen müslümanlar meydana geldi. Kâfiri çeşitli şekillerde takdir edenler, beğenenler meydana geldi.

Önce teknolojisini beğenirken sonra yaşam tarzını, giyim tarzını, eğlenme tarzını, kafa yapısını beğenmek başladı. Arkasından ahlâksızlıklarını bile beğenmeye başladı. [Avrupa'da yapılan] Fasching bayramlarını bile beğenenler var; "Ne güzel, insanlar deşarj oluyor işte!" diyor. Zilzurna sarhoş olan insanların birbirlerine saldırmalarına, sokak ortasında yürüyen bir insanın karşıdan gelen karı kocadan hiç çekinmeden kocasının yanında karısının boynuna sarılıp öpmesine gülüp geçiyorlar. Ahlâkta bu kadar dejenerasyon meydana gelmiş, sonra bu ahlâk makbul gibi görünmeye başla[n]dı! Çünkü onlar sanki bu ahlâksızlıklarıyla bu teknolojik seviyeye ulaşmışlar gibi bir yanlış düşünce ile bu noktaya [gelindi]. Ve onlar da İslâm düşmanlıklarında, çalışmalarında bu teknolojiyi ve bu maddî imkanları kullanmaya başladılar.

Böylece İslâm diyarlarında irtidat olayları başladı. İrtidat eskiden hududa en yakın illerde, savaşlarda el değiştiren topraklarda cebrî birtakım hareketlerle görülürken, bugün irtidat insanların, müslümanların hanelerine girdi. Baba müslüman, evlat kâfir; evlat müslüman, anne kâfir; anne müslüman, kız kâfir gibi bir durumla karşı karşıya geldik.

İslâm'ın öğretilmesi, müdafaa edilmesi için eski alimlerimiz, eski müslümanlar mesela felsefeyi sevmezken, kelamı sevmezken; mesela bazı büyükler Zemmü'l-Kelam ve Ehlihî diye kitaplar yazarken, İslâm'ın savunması için o ilim gelişmişti. Şimdi de İslâm diyarlarında İslâm'ın yayılması değil, müslümanların evlatlarının korunması bile zor hâle gelmeye başladı. Evlatlarını bile aileler koruyamaz, babalar evlatlarına söz geçiremez duruma geldi. Çünkü evlat okulda okuduktan sonra babasının annesinin karşısına çıktığı zaman, "Sen bilmiyorsun, sen cahilsin ama biz bunları okulda okuyoruz, öğretmenimiz böyle dedi." diye onları susturma durumuna geldi.

Nasıl dedelerimiz devşirme usûlü ile gayrimüslim çocuklarını alıp müslüman ailelere verip onları [müslüman] yapmışlarsa şimdi bizim de onlara bu tarzda çalışma yapmamız gerekiyor.

Onun için, biz nihayet bir tekkeyiz. Büyüklerimizden aldığımız ananevî çalışmaları götüren hizmetlileriyiz fakat kolej kurmak, basına girmek, görüntülü yayınlara girmek, sesli ve görüntülü yayınlarda çalışmalar yapmak zorundayız. Ve bu ihtiyacı bütün müslümanlar bir -artık ümmetin ittifakı diyelim- tarzda gördüğü için hakikaten bu çeşit çalışmalar başladı. İslâmî filmler, videolar, yayınlar ve kitaplar başladı.

Allah bizim milletimize yeni vazifeler yüklüyor. Tahmin etmediğimiz, önceden hazırlanmadığımız vazifeler bize teveccüh ediyor. Allah tarafından onları îfâ etmek vazifesiyle karşı karşıya getiriliyoruz.

Çin'den bir arkadaşımız geldi. Resmî, beynelmilel bir görevi var. O görev dolayısıyla Çin'in muhtelif yerlerini gezmiş. Diyor ki; Çin'de tahminlerin üstünde müslüman ve İslâmî çalışma var. Hani Doğu Türkistan değil, Çin'in muhtelif iç yerlerinde ve tamamen öz Çin halkından, kanından olan insanlardan müslüman gruplar var. Gayet güzel Arapça öğreniyorlar, gayet güzel İslâm'ı çalışıyorlar, İslâm'ı öğrenmeye gayret ediyorlar. Oldukça etkililer ve oldukça canlı faaliyetler gösteriyorlar. Rakamları da oldukça ilgi çekici miktarlara yükseliyor diye söyledi.

Malezya'nın yüzde 40 kusürü Çin'e komşu olmak dolayısıyla Çinli. Çin kültürüyle yakın alâkaları var. Malezya'nın yüzde elliden fazla olan müslümanları, karşılarında böyle başka kültürler olduğu için son derece uyanık, son derece gayretli müslümanlar. Dinlerine son derece sâdıklar. Hanımları memur da olsalar tesettürlü, başörtülü. Son derece temiz camileri var. Çok güzel çalışmaları var.

Belki o kanallardan, belki başka kanallardan İslâm'ı Çin'e, Hindistan'a, Amerika'ya götürmemiz lazım. Afrika'yı gezmiş kardeşimiz, Afrika'da çok güzel hizmetler, çalışmalar var diyor. Hiç birisi olmasa Balkanlar'la ilgilenmek boynumuzun borcu. Belki dayımız, belki akrabamız kimseler var oralarda.

Biz kardeşleriniz olarak, bir küçük burçta bir bayrak diktik. Ama bundan sonraki çalışmalar, bundan sonraki milletimize teveccüh eden, kapısına gelen, ayağına gelen, kendisini zorlayan hizmetler daha zorlu çalışmalar gerektiriyor. Bu sahada daha çok fedakârlıklarda bulunmamız, belki her şeyimizi bu sahaya tevcih etmemiz lazım. Kolay taşınabilir vasıtalarla, video[lar], kasetler, kitaplar gibi çeşitli vasıtalarla, dergilerle bu çalışmaları sürdürmemiz en hayırlı, en verimli, en sevaplı çalışmalar olarak görülüyor.

Çeşitlilik bakımından bizim de Türkiye'nin dışındaki halklara İslâm'ı nasıl tanıtırız, nasıl anlatırız diye çalışmalar yapmamız gerekiyor.

Allahu Teâlâ hazretleri hepinize bu hususta gayret versin. Gençler mesleklerini bunlara göre ayarlasınlar, yabancı diller öğrensinler, orta Asya lehçelerini öğrensinler. Çekim öğrensinler, video kullanmayı, program hazırlamayı öğrensinler. Yazarlığa, öğretmenliğe, gazeteciliğe yönelsinler. Başka maddî imkanları olanlar bu sahaları desteklesin. Çünkü camiyi yaparsınız ama içinde namaz kılan insan yetiştirmezseniz satılır veya değiştirilir veya amacının dışında başka amaçlarda kullanılır.

Bugün İngiltere'nin, Amerika'nın, Avustralya'nın pek çok yerinde kiliseler satılıyor. İçinde orada ibadet edecek insanlar kalmadığı için onlar satılıyor. Bunların bazılarını, mesela İngiltere'de müslüman gruplar almışlar, camiye çevirmişler ve orada yani o ibadethanelerde Vâhid ve Ehad olan Allahu Teâlâ hazretlerinine Allah'ın razı olacağı tarzda ibadet meydana gelmiş oluyor.

Onun için, taşa toprağa yatırım yapıyoruz. Cami, minare, şadırvan yaptırmak, ikinci minareyi yaptırmak vesaire bu bizim yaygın bir zevkimiz ama bunların hepsinden, yani "hepisinden yekreği bir gönüle girmektir." dediği gibi Yunus Emre'nin, hepsinden önemlisi insanların irşadına, imana gelmesine, hidayete ermesine vesile olma çalışmalarıdır.

Allah hepinize bu hususta büyük katkılarda bulunmayı nasip etsin. Bu sûretle de büyük sevaplar kazanmayı, Allah'ın rızasına ermeyi, huzuruna sevdiği, razı olduğu kullar olarak varmayı nasip ve müyesser eylesin.

Bi-hürmeti esrâr-ı sûreti'l-Fâtiha.